Een drie meter dik pak gedroogd riet, dat op het water drijft en om de maand bovenaan bijgevuld wordt om de onderste lagen die wegrotten te compenseren. Daarop enkele rieten huisjes, soms een schooltje, een uitkijktoren, een vuurtje dat voor de veiligheid op aarde wordt geplaatst en ongelooflijk kleurrijke vrouwen, mannen en kinderen. Elk eiland(je), drie of vier families, heeft zijn eigen rieten bootje en het laatste eiland dat we bezoeken ook zijn eigen huisdier... even schrikken zo'n BABY condor die in het bootje springt.
maandag 8 juni 2009
Het Titicacameer aan Peruviaanse zijde
Het Titicacameer langs de andere kant bekeken. Puno kan niet concurreren met de charme van zijn Boliviaanse tegenhanger Copacabana, dus blijven we hier niet onnodig lang. Een voormiddag volstaat om de fantastische drijvende eilanden van de Uros te bezoeken. Ook al zijn deze eilanden nogal gecommercialiseerd, het is en blijft iets uniek.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Dag Bert!!!!!
Ik bots nu pas op jullie site en omaai wat sta ik er verstelt van!!
Zoveel mooie en zalige dingen dat jullie al beleeft hebben! Wow, wow WOW!!! Echt bangelijk gewoon!!
Hou jullie goed daar!!
Veel liefs!
Emelie (het petekind van u mama voor als ge het even niet meer weet :) ).
Een reactie posten