De roodborstjes van Tumbes

Onze laatste stop in Peru! Na honderden kilometer woestijn veranderd de kustlijn hier plots in mangrove, een welgekomen afwisseling. We stappen in ons prive-bootje en varen door groene kanalen tot aan een kweekplaats voor met uitsterven bedreigde Peruviaanse krokodillen.

Maar het is vooral Isla de los Pajaros waar we niet geloven wat we zien. Honderden vogels nesten hier. Het zijn vooral de mannetjes die onze aandacht trekken. En vrouwtjes imponeren is ook precies de bedoeling van hun rode opblaasbare borst, die soms ongewoon grote proporties aannemen.

We pauzeren nog even voor een goeie verse ceviche (rauwe vis gemarineerd in limoensap...mmm) op een eilandje in dit kluwen van groene riviertjes vooraleer we de grens oversteken naar Ecuador.

El Señor de Sipan

Chiclayo heeft minder archeologische sites dan Trujillo, maar in Sipan vallen onze monden gewoon open van verbazing! De koningsgraven van Sipan zijn vrijwel volledig gespaard gebleven van grafrovers, waardoor we hier oog in oog komen te staan met een ongelooflijke rijkdom met als toppunt het graf van de Heer van Sipan! We voelen ons een beetje Indiana Jones in dit decor, waar we achter iederen hoek weer een gouden vondst doen..
.


De archeologische site en het museum van deze site liggen raar genoeg 40 km uit elkaar. Wanneer we een babbeltje slaan met een oude man uit Sipan merken we snel dat de ontdekking van de graven, 20 jaar geleden, dit dorpje geen windeieren heeft gelegd. Alhoewel het hun voorouders zijn die hier rusten, werden de dorpelingen van Sipan bekeken als potentiele grafrovers en werden alle vondsten onder zware bewaking naar andere oorden gevoerd.

Maar het moet gezegd... het museum waarin de opgravingen chronologische, zoals de archeologen ze gevonden hebben, tentoon gesteld worden, is zonder twijfel een van de mooiste musea die we ooit gezien hebben. We voelen ons zowaar zelf archeoloog!


Op de Mercado Modelo, een grote kleurrijke markt, bezoeken we nog een heksenmarkt om wat goed gelukflesjes en ceremoniele kruiden in te slaan voor het thuisfront.

De zandkastelen van de Moches in Trujillo

We kiezen resoluut voor een hostel aan het strand Huanchaco, waar alles net iets trager gaat dan in het drukke Trujillo dat 10 km verderop ligt. Druilerige wolken worden gelukkig snel vervangen door een zwak zonnetje, waardoor slenteren op de dijk langs rieten bootjes een ideale bezigheid is.

De streek van Trujillo was het voormalige koninkrijk van de Moche's (de voorlopers van de Inca's), met Chan Chan als meest indrukwekkende restant van hun cultuur. De volledige stad was opgebouwd uit zand, maar jammer genoeg is door erosie het overgrote deel van Chan Chan weggespoeld.

Huaca de la Luna is al even indrukwekkend. Honderden jaren was deze tempel bedolven onder het zand, waardoor de kleurrijke schilderingen opmerkelijk goed bewaard gebleven zijn. Hier maken we ook kennis met volgens ons de lelijkste honden ter wereld. Dit haarloze ras was al in de tijd van de Moche's een heilig ras en is dat nog steeds. Met een lichaamstemperatuur die enkele graden hoger is dan bij andere soortgenoten is dit beest een perfect middeltje tegen reuma of gewoon als sjaal in koude dagen.

We nemen niet graag afscheid van de kokkin in onze hostal, die de beste pannenkoeken maakt in Zuid-Amerika, maar de tijd vliegt en Liesje's maand is al over de helft..

.

De onzichtbare bergen in Huaraz

We nestelen ons enkele dagen in een stille (!) hostal waar er (zowaar) OOK nog warm water uit de douche komt, een paradijs! Aan de voet van de indrukwekkende Cordillera Blanca plannen we enkele wandelingen in de valleien van de witte reuzen die tot 6700 m reiken. Wanneer we vroeg in de ochtend onze tocht beginnen, zijn de bergen verscholen in een dik pak mist en begint het op de koop toe te regenen. We sturen onze plannen dus een beetje bij en brengen wat meer tijd door bij de prachtig azuurblauwe gletsjermeren waar de zonnenstralen net nog reiken.

De volgende dag schijnt de zon hoog aan een blauwe hemel maar ons ambitieus wandelplan naar een oude tempel wordt gedwarsboomd door onwetende locals die ons volledig in de verkeerde richting sturen, waardoor we na een uurtje van hot naar her lopen een beetje wanhopig in een taxi springen.

Onze culinaire ervaringen in Huaraz zijn gewaagd aan onze wandelingen. Cavia is hier de specialiteit! Het lijkt wel meer op een gevecht dan een avondmaal, want de beestjes hebben een taai velletje. De beloning is nogal schaars aangezien er bijna geen vlees aan zit. Maar met een lekkere Pisco Sour spoelen we alles door en zijn we klaar om terug naar de Peruviaanse kust te keren!

Belgisch weer in Lima

Lima staat niet vanboven op ons verlanglijstje en het feit dat de hemel er grijs en druilerig bijhangt werkt niet bepaald motiverend. We bijven dus net lang genoeg om het oude stadscentrum en de gezellige Mirafloreswijk aan de zee te bezoeken (en via msn de familie nog eens te zien) en net kort genoeg om te ontsnappen aan het grootstadgevoel.

Pisco en Paracas

Naar Pisco gaan we niet om ons te goed te doen aan het lekkere gelijknamige sterke drankje (althans dat is niet de hoofdreden), noch om de schoonheid van dit dorpje, want na de dodelijke aardbeving 2 jaar geleden lijkt deze plaats nog steeds een beetje op oorlogsgebied... maar wel om van hieruit het Nationale Park Paracas te bezoeken. Dit park wordt ook wel Galapagos voor de armen genoemd en aangezien we onze plannen naar Darwin´s paradijs hebben opgeborgen wegens onbetaalbaar, zijn we al heel blij hier een glimp van de verscheidenheid van de fauna op te vangen, al slaat het arm ook op de diversiteit van de beesten!

De zeeleeuwen waren niet echt talrijk, maar dat werd ruimschoots gecompenseerd door de grootste groepen vogels die we ooit gezien hebben. Letterlijk duizenden eensgezinde zwarte stipjes aan de hemel vliegen en masse naar een goede visplaats. Niet altijd simpel om hun "raketten" te ontwijken...

Later bezoeken we ook nog het schiereiland, waar we geconfronteerd worden met de gevolgen van de kracht der natuur. De bewuste aardbeving deed "de Kathedraal" instorten, een veel gefotografeerde natuurlijke rotsformatie. Een "voor en na" zegt genoeg...